Het dagboek (2017)

Ofwel: testen, ontstoren en sakkeren ...

Geen enkel project verloopt vlekkeloos: hier is mijn "dagboek" van mislukkingen, opnieuw proberen, ... Kortom: de tegenslagen en hoe ik er mee omging.
Dit is en blijft een wezenlijk onderdeel van de bouw van "Marche-en-Bières", een deel dat ik de lezer van deze website niet wil ontzeggen. Wie weet is het ook leerrijk voor U: al is het maar als troost voor de problemen die je zelf ontmoet tijdens de bouw van je eigen project:

januari '17: Ondanks veel werkdagen in het begin van het jaar ben ik toch wat opgeschoten met mijn nieuwe microbaantje. Niet zonder moeite, want de lift en vooral de liftdeur zorgden voor heel wat problemen. Wrijving en motorkracht zijn de belangrijkste boosdoeners, samen met toch wat tegengewicht dat nodig blijkt om de deur vlot omhoog te krijgen. Midden januari lijkt de deur te werken, na vervangen van de ophangingen én de geleiders voor de trekkabels. Op het einde van de maand is ook de beweging van de lift zelf "redelijk" in orde geraakt. De middelste foto hieronder geeft een link naar een filmpje
Aan mijn extra hobbyruimte in de kelder heb ik voorlopig nog niet verder gewerkt, deels ook door de koude.

februari '17: Nu de lift-mechaniek en -aansturing behoorlijk werkt, kan ik stilaan aan de slag met de zichtbare modelbouw van het derde microbaantje. Eerst nog wat elektronica, maar ook al verder experimenteren voor de beweging in de onderste kamer: een (letterlijk en figuurlijk) werkend mannetje... maar voor ik dat kon doen moest er eerst een aandrijving zijn, en dus een bovenkamer, en de nodige elektronica, en connectoren, en ....

maart '17: Een proefopstelling van de bovenste kamer bracht wat problemen aan het licht. Er was vooral te weinig plaats tussen fries en modelbaan, waardoor die onvoldoende zichtbaar was voor de toeschouwer. Dit, en een HOOP andere zaken werden deze maand verholpen. Natuurlijk werd er ook verder gebouwd, vooral aan het modelbaantje in de bovenste kamer van het project.

april '17: Deze maand ging de vrije tijd vooral naar de aankleding van de modelbaan: Landschap, gebouwen, de treintjes zelf, vrachtwagens en zelfs auto's. Dat alles op schaal 1/1000 betekende uiteraard etsen. De aandrijvingen en de voorbereiding voor huisjes- en straatverlichting was dan weer precisie-soldeerwerk.
Intussen is er een nieuw project bij-gestart: Met enkele mensen van MTD gaan we een kofferwedstrijd aan: Een modelspoorbaan in een reiskoffer is de opdracht, en we hebben een leuk idee. Een ander "kleinigheidje" voor de club: er stond een tentje ergens in een bos, maar ik vond dat het beter kon ...
De nieuwe hobbyruimte in de kelder vraagt ook aandacht, vooral omdat ik stilaan het zwaardere gereedschap moet gebruiken voor het microbaantje en andere projecten ... volgende maand verdere bezettingswerken en de tegelvloer?

mei '17: Deze maand heeft de besturing als prioriteit. Het modelbaantje is immers zo goed als klaar maar kan pas afgewerkt worden als het treintje vlot rijdt en de ledjes correct branden. Om de automatisering van dit en andere projecten vlot te programmeren heb ik een eigen concept ontwikkeld: In Excel wordt de data van de stappen van diverse scenario's ingevoerd: "WAT er moet gebeuren ALS", waarbij "WAT" het aansturen van een motor of servo of (groep) ledjes, of het opstarten of beëindigen van een ander scenario is. "ALS", de voorwaarde, kanê een tijdspanne, een verklikker, een signaal van een ander cenario, ... zijn. Een microcontroller krijgt de data vanuit Excel in zijn programma, en voert de scenario's uit: Zelfstandig of - zoals bij dit project - met de medewerking van 5 andere microcontrollers.
Een testopstelling zorgde er voor dat ik niet telkens vanalles telkens moest monteren en terug uit elkaar halen, om zo de kans op manipulatie-schade te beperken.
De elektro voor de kofferbaan van MTD kende alvast een eerste tegenslag: Ik had een (vrij complex) printontwerp domweg in spiegelbeeld gemaakt. Dat merkte ik pas tijdens het testen, dus toen de print al volledig opgebouwd was...

juni '17: Na wat vakantie in het prachtige Sicilië weer aan de modelbouw. De figuren lagen al een tijd te wachten om verder mee aan de slag te gaan. De eerste opdracht was "orthopedie": Te grote mannen van 1/24 en vrouwen van 1/32 naar kinderen: Verkleinen, lichaamsverhoudingen doen kloppen voor de beoogde 1/28, en zorgen voor anatomisch verantwoorde bewegingen. Vorige maand had ik de aansturende servo's al van wat hefbomen voorzien, maar die bewegingen moeten overgebracht worden naar en in de figuren. De volgende stap ("plastische chirurgie") bestaat er in om de te stevige figuren af te slanken, ... en daarna volgt kapsel en kleding.
Intussen ben ik ook verder aan de slag gegaan met de benedenkamer. De modelbaan "in opbouw" is klaar, inclusief een keerlus-schaduwstationnetje met 5 wissels. Daar moet nog wat werkgerief op en rond geplaatst worden, en ook dat is in de maak.
Het wordt tijd om alle bewegingen in de kamers (treintjes, figuren) en verlichting (algemeen licht, lantaarntjes, ...) degelijk uit te testen, dus het programmeerwerk wordt een prioriteit: Mijn laptopje wordt onderweg van en naar het werk intensief gebruikt, terwijl ik op vrije dagen dan weer vooral bezig ben met de modelbouw zelf: aankleden van het afgewerkte baantje, treintjes bouwen en verven, ...

juli '17: Een tegenslag bij het uittesten van de treintjes op de piepkleine modelbaan: De treiontjes bleken te breed en ook ietsje te hoog voor de tunnels (zowel voor de portalen als onder de "bergen") dus er zat niets anders op dan nieuwe treintjes uit te tekenen, te etsen en te bouwen. Enkele bouwdagen tijdverlies, maar nodig om het baantje toch functioneel te krijgen.
Een tweede modelbouw-taak die dringend moest begonnen worden: De grote figuren die naar de modelbaan kijken beter in model brengen, bewegingen mogelijk maken en aankleden. Het begon een beetje als een experiment, maar toch ben ik er in geslaagd om van oorspronkleijk naakte voeten schoenen met sokken te sculpteren, en de schoenen kregen zelfs veters...

augustus '17: Het verder in vorm brengen en beweeglijk maken van de figuren was de hoofdtaak op de luttele dagen dat ik deze maand vrij was en thuis kon knutselen.
Een ander belangrijk aspect werd "onderweg" van en naar het werk aangepakt: de software voor het baantje deels opnieuw ontwerpen. Uit de praktijktesten bleek immers dat er een aantal belangrijke functies ontbraken. Terwijl ik bezig was met gelijkaardige software voor een clubproject werd het duidelijk dat er zowel voor de interne beveiliging als voor gewenste mogelijkheden best een iets andere basis gebruikt werd.
Het principe van de "overkoepelende" software blijft wel hetzelfde: Scenario's met voorwaardelijke stappen laten het project automatisch bewegen, maar de stappen kunnen via een zappertje door het publiek (of in een testsituatie) beïnvloed worden. In een (grote) spreadsheet worden de stappen voor de software ingetikt en omgezet naar bruikbare data voor de software-compiler. De rest van de software in de "Master"-chip - voornamelijk assembler-routines - verwerkt deze stappen, kijkt voorwaarden na, beheert signalen, stuurt andere controllers aan, ...

september '17: Na wat vakantie was het tijd om de eindsprint voor het laatste microbaantje in te zetten. Het was in eerste het afwerken van de grote figuren die naar de afgewerkte modelbaan kijken, of er in de andere kamer aan werkt. Een tweede grote taak was al de mechanica en elektronica op de gewenste manier aan de praat krijgen

oktober '17: Tot vlak voor de expo (letterlijk: de dag ervoor) waren er nog zaken om bij te werken. Het grootste deel van de dag werkte het project prima, maar helaas: 's avonds kwamen er enkele probleempjes, die ik op de ochtend van de expo alleen maar erger leek te maken. Gelukkig had ik de dag ervoor de actie gefilmd, en konden de toeschouwers zo toch zien wat het opzet van mijn project was.
Over die toechouwers: Het grootste deel van mijn familie, maar vooral mijn kleinkinderen hadden geen idee dat ze in beeld waren gebracht. De verrassing was dan ook compleet toen ze kwamen kijken ...

november '17: Vrij snel na de expo van onze club ging ik (terug) aan de slag met een volgend project - voor een wedstrijd in april waar we als club aan deelnemen. Het gaat om een baan in een koffer. We hebben met de teamleden afgesproken om er niet teveel op voorhand publiek over te maken, hooguit wat teasers.
Deze maand zat een goeie vriend ook in de rats met een project, en daardoor werd dit kofferbaan-project even geparkeerd

december '17: ... maar halverwege deze maand was dat nevenproject OK, en kon ik terug aan de slag met "MéTiers Du canal, want er zit vaart iN" - Dat is de wat cryptische naam van het wedstrijdproject. De hoofdletters in de naamverwijzen naar declub (MTD) en de gebruikte schaal (N-1/160)
Ook in dit project zou ik graag wat technische uitdagingen willen waarmaken. Ik heb intussen via de micro-projecten, het recente nevenproject en eerdere pogingen een systeem ontwikkeld waarbij diverse microcontrollers onder leiding van een "dirigent" een concert van animaties en licht op een interactieve manier kunnen geven ... maar ik begrijp dat ik door deze uitspraak niet echt duidelijk maak waar het in detail / technisch om gaat ...

Zie ook: dagboek 2016 - foto's 2017 - dagboek 2018